Wykorzystując fakt nie dotrzymania przez cesarza Petroniusa Maximusa obietnic koligacji małżeńskich król Wandalów Genzeryk przygotował wyprawę na Rzym, zajmując "Wieczne Miasto" dnia 2 czerwca 455 roku bez walki. Cesarz Petronius Maximus został zgładzony przez rozszalały tłum, a jego zwłoki wrzucono do Tybru. Przez dwa tygodnie Wandalowie bezprzykładnie ograbili Rzym z nagromadzonych przez stulecia bogactw. Dzięki wstawiennictwa biskupa Rzymu Leona generalnie oszczędzano ludność, choć w drogę powrotną do Afryki Genzeryk zabrał setki wykwalifikowanych rzemieślników i artystów pragnąc uświetnić swój dwór w Kartaginie.
Już wcześniej barbarzyńcy zajmowali Rzym (na przykład Alaryk przed czterdziestu laty), który zresztą od dawna nie pełnił już nawet stołecznej roli w Imperium Romanum, ale słabość i bezwład władz Pars Occidentalis wywarły piorunujące wrażenie na ówczesnych. Rozkład cesarstwa przyspieszył znacząco, gdyż każdy, kto tylko dysponował jakąś znaczniejszą siłą militarną starał się zagarnąć część umierającego państwa dla siebie, a władza coraz bardziej efemerycznych cesarzy ograniczała się już tylko do Italii.